Οι 21 μικρές ιστορίες των τελικών του Τσάμπιονς Λιγκ
1993 (Μόναχο), Μαρσέιγ-Μίλαν 1-0. Ο παρθενικός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, με τη νέα μορφή που του έδωσε η ΟΥΕΦΑ, βρίσκει νικήτρια για πρώτη και τελευταία φορά, μια γαλλική ομάδα, την Μαρσέιγ. Ωστόσο, το παιχνίδι έχει μείνει στην ιστορία ως το τελευταίο στην ενεργό δράση για έναν από τους πιο προικισμένους επιθετικούς που έχει περάσει ποτέ από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Μάρκο Φαν Μπάστεν (αριστερά), δεν θα αγωνιστεί ξανά σε επίσημο παιχνίδι, καθώς δύο χρόνια μετά, έπειτα από σκληρή αλλά ανεπιτυχή μάχη για αποθεραπεία, θα «κρεμάσει» οριστικά τα παπούτσια του.
1994 (Αθήνα), Μίλαν-Μπαρτσελόνα 4-0. Η αποκαθήλωση των Καταλανών. Η Μπαρτσελόνα ταξιδεύει στον τελικό της Αθήνας με την ταμπέλα της «dream team», υπό τις οδηγίες του Γιόχαν Κρόιφ. Η Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο, όμως, δεν χρειάζεται πάνω από 58 λεπτά για την διασύρει, με τον εικονιζόμενο, Μαρσέλ Ντεσαγί, να βάζει το κερασάκι στην τούρτα με το τέταρτο γκολ.
1995 (Βιέννη), Άγιαξ-Μίλαν 1-0 (παρ.). Αλαζονικός και μονίμως με παγωμένο βλέμμα, η εμφάνιση χαμόγελου στο πρόσωπό του ισοδυναμεί με είδηση. Ωστόσο, ο Λουίς Φαν Χάαλ, δημιουργός του μεγάλου Άγιαξ της δεκαετίας του 90’ πανηγύρισε σαν μικρό παιδί το Τσάμπιονς Λιγκ του 1995, της τελευταίας χρονιάς που η κορυφή της Ευρώπης είχε ολλανδικό χρώμα.
1996 (Ρώμη), Γιουβέντους-Άγιαξ 1-1 (4-2 πεν.). Από τον «μαύρο» τελικό του Χέιζελ, το 1985, είχε να κρατήσει στα χέρια της το βαρύτιμο τρόπαιο η Γιουβέντους. Έντεκα χρόνια αργότερα, οι «μπιανκονέρι» επέστρεψαν στην κορυφή της Ευρώπης, επικρατώντας στα πέναλτι του Άγιαξ. Στην φωτογραφία, ο «πιντουρίκιο» της ιταλικής ομάδας, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, κρατά για πρώτη και τελευταία φορά το βαρύτιμο τρόπαιο, μιας και θα ζήσει ακόμη τρεις χαμένους τελικούς τα επόμενα επτά χρόνια.
1997 (Μόναχο), Ντόρτμουντ-Γιουβέντους 3-1. Λαρς Ρίκεν, ο απόλυτος ήρωας της μιας βραδιάς. Στα 21 του χρόνια, ο Γερμανός, από τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας εκείνη την εποχή, μπαίνει στο παιχνίδι σαν αλλαγή στο 70’, με το σκορ στο 2-1. Μόλις 16 δευτερόλεπτα αργότερα, τολμά να δοκιμάσει μια «λόμπα» λίγο κάτω από το κέντρο του γηπέδου, πετυχαίνοντας ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς. Δυστυχώς, η συνέχεια της καριέρας του δεν ήταν ανάλογη, με τους συνεχείς τραυματισμούς να τον αναγκάζουν να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 26 ετών.
1998 (Άμστερνταμ), Ρεάλ Μαδρίτης-Γιουβέντους 1-0. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 32 ολόκληρα χρόνια έπρεπε να περάσουν για να ξαναβρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης η «βασίλισσα» Ρεάλ. Το γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς έμελλε να είναι από τα πιο καθοριστικά στην ιστορία των Ισπανών, με τους Ραούλ (δεξιά), Μοριέντες (κέντρο) και Καρεμπέ να γιορτάζουν το τέλος τριών δεκαετιών ξηρασίας.
1999 (Βαρκελώνη), Μάντσεστερ Γ-Μπάγερν 2-1. Η άγρια ομορφιά του ποδοσφαίρου σε όλο της το μεγαλείο. Η Μπάγερν σκοράρει νωρίς και παίζει σαν τη γάτα με το ποντίκι την Γιουνάιτεντ, χάνοντας σωρεία ευκαιριών για να «κλειδώσει» τη νίκη. Όμως, με το ρολόι να έχει περάσει το 90’, οι Άγγλοι σκοράρουν δις και καταρρίπτουν τον γνωστό μύθο που θέλει τους Γερμανούς να χαμογελούν μόνιμα στο τέλος, με το τελευταίο σφύριγμα να αφήνει τους Βαυαρούς αποσβολωμένους.
2000 (Παρίσι), Ρεαλ Μαδρίτης-Βαλένθια 3-0. Για πρώτη φορά στην ιστορία του κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο τελικός αποτελεί «εμφύλια» μάχη, μιας και το τρόπαιο διεκδικούν στο Παρίσι, Ρεάλ Μαδρίτης και Βαλένθια. Πρωταγωνιστής και πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης, όμως, αναδεικνύεται ο Άγγλος Στηβ ΜακΜάναμαν, ο οποίος στην φωτογραφία πετυχαίνει με εντυπωσιακό σουτ το 2-0.
2001 (Μιλάνο), Μπάγερν-Βαλένθια 1-1 (5-4 πεν.). Ο πρώτος τελικός της νέας χιλιετίας κρίθηκε στα πέναλτι και δεν θα μπορούσε παρά να έχει για πρωταγωνιστές τους δύο τερματοφύλακες. Σε μια σπάνια στιγμή, ο σκληρός των ευρωπαϊκών γηπέδων, Όλιβερ Καν, παρηγορεί τον γκολκίπερ της Βαλένθια, Σαντιάγο Κανιθάρες, αμέσως μετά το τέλος της αναμέτρησης, που σήμανε την επιστροφή της Μπάγερν στην κορυφή της Ευρώπης, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια.
2002 (Γλασκώβη), Ρεάλ Μαδρίτης-Λεβερκούζεν 2-1. Ίσως η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία του, κατά πολλούς, κορυφαίου ποδοσφαιριστή που ανέδειξε η Γηραιά Ήπειρος. Στην βροχερή Γλασκώβη, ο Ζινεντίν Ζιντάν, σε μια στιγμή-ρεσιτάλ τεχνικής και ισορροπίας, μετατρέπει σε άπιαστο σουτ μια χαμένη σέντρα του Ρομπέρτο Κάρλος, χαρίζοντας στην «βασίλισσα» το ένατο και τελευταίο, μέχρι στιγμής, ευρωπαϊκό της τρόπαιο.
2003 (Μάντσεστερ), Μίλαν-Γιουβέντους 0-0 (3-2 πεν.) Κλασικός ιταλικός τελικός στο «Όλντ Τράφορντ», παιχνίδι τακτικής που γρήγορα ξεχάστηκε και κρίθηκε στην «ρώσικη ρουλέτα» από τα έντεκα βήματα. Ο Αντρέι Σεφτσένκο, βλέπει την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα, πετυχαίνοντας το τρίτο και καθοριστικό πέναλτι για την Μίλαν.
2004 (Γκελσενκίρχεν), Πόρτο-Μονακό 3-0. Η Ευρώπη μαθαίνει τον Ζοσέ Μουρίνιο. Έναν χρόνο μετά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την Πόρτο, ο «εκλεκτός» οδηγεί τους Ίβηρες και στο κορυφαίο σκαλοπάτι της Γηραιάς Ηπείρου, με μια άνετη νίκη επί της Μονακό του Άκη Ζήκου, του μοναδικού Έλληνα που έχει αγωνιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Πορτογάλος τεχνικός θα ξεκινούσε την μεγαλειώδη πορεία του στα πρωτοκλασάτα ευρωπαϊκά κλαμπ, αποτελώντας τον εκλεκτό του Ρομάν Αμπράμοβιτς για να χτίσει την μεγάλη Τσέλσι.
2005 (Κωνσταντινούπολη), Λίβερπουλ-Μίλαν 3-3 ( 3-2 πεν.). Παρότι το σκορ ήταν 0-3 στο ημίχρονο, οι οπαδοί των Άγγλων δεν σταμάτησαν λεπτό να τραγουδούν το εμβληματικό «You will never walk alone». Οι παίκτες της Λίβερπουλ τους αντάμειψαν με τον καλύτερο τρόπο, ισοφαρίζοντας μέσα σε 16 λεπτά και κατακτώντας το τρόπαιο στα πέναλτι. «Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα αγκαλιά με το κύπελλο», παραδέχθηκε ο μεγάλος αρχηγός Στήβεν Τζέραρντ, που από την απονομή έδειξε ότι δεν είχε σκοπό να το αφήσει για κανέναν άλλο.
2006 (Παρίσι), Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ 2-1. Ο τελικός των αλλαγών του Φρανκ Ράικαρντ. Ο Ζουλιάνο Μπελέτι (δεξιά) δυσκολεύεται να πιστέψει ότι μόλις έχει πετύχει το νικητήριο γκολ απέναντι στους δέκα ποδοσφαιριστές της Άρσεναλ, ισάριθμα λεπτά μετά την είσοδό του στο ματς. Ωστόσο, η χρυσή αλλαγή ήταν ο βετεράνος Σουηδός Χένρικ Λάρσον (κέντρο), ο οποίος με δύο ασίστ μέσα σε πέντε λεπτά, έστειλε την Μπαρτσελόνα από την κόλαση στον παράδεισο.
2007 (Αθήνα), Μίλαν-Λίβερπουλ 2-1. Οκτώ τελικοί, πέντε χρυσά μετάλλια. Το τελευταίο, είναι κρεμασμένο στον λαιμό του μεγάλου Πάολο Μαλντίνι, ο οποίος σε ηλικία 39 ετών έπαιξε και στα ενενήντα λεπτά στον τελικό της Αθήνας απέναντι στην Λίβερπουλ, σηκώνοντας για τελευταία φορά το βαρύτιμο τρόπαιο.
2008 (Μόσχα), Μάντσεστερ Γ.-Τσέλσι 1-1 (6-5 πεν). Μια άτυχη στιγμή, ένας τίτλος. Ο Τζον Τέρι κρατά την τύχη της Τσέλσι στα χέρια του, ωστόσο στο καθοριστικό πέναλτι γλιστρά στο βρεγμένο τερέν της Μόσχας και στέλνει την μπάλα στο δοκάρι και άουτ. Η Μάντσεστερ Γιουντάιτεντ μένει ζωντανή και στη συνέχεια της διαδικασίας κατακτά το τρόπαιο, εννιά χρόνια μετά το έπος της Βαρκελώνης.
2009 (Ρώμη), Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 2-0. Καθόλου δεν φαίνεται να ενοχλήθηκε ο Λιονέλ Μέσι από το γεγονός ότι στην προσπάθειά του για το δεύτερο γκολ της Μπαρτσελόνα, έχασε το παπούτσι του. Στην πρώτη σεζόν του Πεπ Γκουαρντιόλα στον πάγκο τους, οι Καταλανοί αγγίζουν το τέλειο σε Ισπανία και Ευρώπη, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, με αποκορύφωμα την άνετη νίκη τους στον τελικό της Ρώμης.
2010 (Μαδρίτη), Ίντερ-Μπάγερν 2-0. Μετά από 45 χρόνια, η Ίντερ φτάνει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο και με ήρωα του τελικού τον Ντιέγκο Μιλίτο. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να εκφράσει πιο παραστατικά την προσμονή και την δικαίωση από την έκφραση του μεγάλου αρχηγού Χαβιέ Ζανέτι. Ο Αργεντινός, ζωντανή ιστορία των «νερατζούρι», αποσύρθηκε από την ενεργό δράση πριν λίγες ημέρες, σε ηλικία 40 ετών και μετά από 19 χρόνια στο Μιλάνο.
2011 (Λονδίνο), Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 3-1. Κλείνοντας μια εκπληκτική σεζόν, η Μπαρτσελόνα κατακτά το δεύτερο τρόπαιο σε διάστημα τριών ετών. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα την καθοδήγησε μαεστρικά, ο Λιονέλ Μέσι σκόραρε ασταμάτητα, ωστόσο ο αρχηγός Κάρλες Πουγιόλ άφησε τον Ερίκ Αμπιντάλ να σηκώσει το τρόπαιο στον αγγλικό ουρανό. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Γάλλος αμυντικός είχε υποβληθεί σε λεπτή επέμβαση στο ήπαρ, σκορπώντας συγκίνηση για την δοκιμασία του και επιστρέφοντας στην ενεργό δράση σε χρόνο ρεκόρ.
2012 (Μόναχο), Τσέλσι-Μπάγερν 1-1 (4-3 πεν.). Απόλυτο φαβορί η Μπάγερν, παρατάσσεται ως οικοδέσποινα του τελικού απέναντι στην Τσέλσι, που έχει στον πάγκο τον άπειρο Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Οι τελικοί, ωστόσο, είναι αναμετρήσεις για μεγάλες προσωπικότητες, όπως οι εικονιζόμενοι Πετρ Τσεχ (αριστερά) και Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ο πρώτος αποκρούει συνολικά τρία πέναλτι και ο δεύτερος, αφού έχει ισοφαρίσει στο 88’, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση, σκοράρει στο τελευταίο χτύπημα από την άσπρη βούλα, σφραγίζοντας τον θρίαμβο των Λονδρέζων.
2013 (Λονδίνο) Μπάγερν-Ντόρτμουντ 2-1. Από μοιραίος, μέσα σε έναν χρόνο, ήρωας. Το χαμένο πέναλτι του Άριεν Ρόμπεν στην παράταση του τελικού του 2012, κόστισε στην Μπάγερν το τρόπαιο απέναντι στην Τσέλσι. Δώδεκα μήνες αργότερα, ο Ολλανδός σκοράρει ένα λεπτό πριν το φινάλε και οδηγεί τους Βαυαρούς στην κορυφή της Ευρώπης, σε μια στιγμή προσωπικής λύτρωσης.
Για δεύτερη φορά μετά το 2000, ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί ισπανική υπόθεση, μιας και η «βασίλισσα» Ρεάλ αντιμετωπίζει την πρωτάρα Ατλέτικο σε έναν μαδριλένικο «εμφύλιο».
Το Κύπελλο Πρωταθλητριών αποτελεί θεσμό της ΟΥΕΦΑ από το 1955, ωστόσο από τη σεζόν 1992-93 του έδωσε νέα μορφή, μετονομάζοντάς το σε Τσάμπιονς Λιγκ. Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία θεσπίζει τη φάση των ομίλων, ενώ οι ομάδες από 16 γίνονται 24 και στη συνέχεια 32, δημιουργώντας ένα από τα πιο δημοφιλή και ακριβά αθλητικά προϊόντα παγκοσμίως.
Στις 21:45 του Σαββάτου, στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας, η Ρεάλ θα ψάξει το δέκατο ευρωπαϊκό της τρόπαιο, ενώ η Ατλέτικο μόλις το πρώτο, στην παρθενική της συμμετοχή σε τελικό, στο παιχνίδι που παραδοσιακά κλείνει την ποδοσφαιρική σεζόν στην Γηραιά Ήπειρο.
