Μαρτυρία για τον Ευάγγελο Αβέρωφ

Κύριε διευθυντά
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον στην κυριακάτικη «Καθημερινή» τη σελίδα της Ιστορίας, που αναφερόταν στον πολιτικό Ευάγγελο Αβέρωφ. Θα μου επιτρέψετε με την ευκαιρία αυτή να προσθέσω μία προσωπική μου εμπειρία, που είχα όταν ήμουν επιμελητής στη Νευροχειρουργική Κλινική στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

Ενα πρωινό μου τηλεφώνησε και ήλθε να με δει στο νοσοκομείο ο Ευάγγ. Αβέρωφ, προσωπικός φίλος του ποινικολόγου στα Γιάννενα, Ι. Συγκούνα, αδελφού του πατέρα μου. Ο Αβέρωφ είχε ένα τεράστιο αιμάτωμα στον μηρό, από τη μεταχείριση που υπέστη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στο Ναυτικό. Μετά την ιατρική φροντίδα, τον ερώτησα πώς βλέπει τα πολιτικά πράγματα.

«Γιατρέ, μου είπε, με πήρε στο τηλέφωνο ο Σπύρος Μαρκεζίνης (τότε πρωθυπουργός) και με παρακάλεσε να λάβω μέρος στην κυβέρνησή του. Οταν του απάντησα ότι όλες οι προσπάθειες που έχω κάνει με τη σύμφωνη γνώμη του Κ. Καραμανλή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, απέτυχαν, μου απάντησε: “Βαγγέλη, δύο ευφυείς πολιτικοί σαν εμάς θα τους φάμε στη στροφή”». Και ο Αβέρωφ απάντησε: «Σπύρο, είσαι όμηρος της εξυπνάδας σου και κάνεις λάθος». Η εξέλιξη δικαίωσε τον ικανό πολιτικό Ευάγγ. Αβέρωφ. Αυτά για την ιστορία της περιόδου εκείνης.

ΥΓ.: Με την ευκαιρία των 100 χρόνων της εφημερίδας «Καθημερινή», την οποία διαβάζω πάνω από 50 χρόνια, εύχομαι από καρδιάς να τα χιλιάσει.

Ε.Γ. Συγκουνας MD FACS, Nευροχειρουργός, τ. διευθυντής Νοσ. Ευαγγελισμός, καθηγητής ΕΚΠΑ

Η Ευρώπη επούλωνε πληγές μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχτιζε πάνω στα ερείπια μέλλον, την ώρα, τα χρόνια δηλαδή, που στην Ελλάδα μαινόταν αδελφοκτονία (φωτογραφία από επιχείρηση ανδρών του Εθνικού Στρατού για την κατάληψη του υψώματος «Προφήτης Ηλίας», στο Καϊμακτσαλάν, Ιούλιος 1949). Και η μετεμφυλιακή διχόνοια, βαθιά ριζωμένη, συνέχισε να γράφει επώδυνα κεφάλαια. Ο επιστολογράφος της «Κ», ανακαλεί μνήμες από τις αρχές δεκαετίας του ’50, τότε μαθητής και γκαρσονάκι, παραθέτοντας ένα συγκλονιστικό συμβάν που ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια του σε επαρχιακό εστιατόριο- κατάλυμα για πεινασμένους ταξιδιώτες. Το σκηνικό: Ο μάγειρος, πρώην πολεμιστής, ένα πιάτο φαΐ, η έκρηξη ένστολου πελάτη, η γενική αναταραχή, ένα τσιγάρο της συγγνώμης και η γενναιόφρονη εξομολόγηση ενώπιον αγνώστων του ανώτερου αξιωματικού, πιστού στον νόμο και θύτη της ψυχής του.