Από τη Νορβηγία έως το «Μακεδονία»
Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη ταλαιπωρία των επιβατών στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», μου θύμισε ότι, πριν από περίπου 40 χρόνια, συμμετείχα σε ένα συνέδριο στη Νορβηγία. Στο πρόγραμμα του συνεδρίου περιλαμβανόταν και μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη στα νησιά Σβάλτμπαρτ που βρίσκονται βορείως της Νορβηγίας, στον Αρκτικό Ωκεανό.
Πήγαμε εκεί αεροπορικώς και προσγειωθήκαμε σ’ ένα παγωμένο διάδρομο, γιατί ο πάγος δεν λιώνει στα νησιά αυτά ούτε το καλοκαίρι. Παρκάρισαν το αεροπλάνο μας σε ένα υπόστεγο, όπου απαγορευόταν αυστηρά η χρήση οποιασδήποτε θέρμανσης, ώστε να μη λιώσουν τα θεμέλια του υποστέγου, που και αυτά ήσαν κατασκευασμένα από πάγο. Μείναμε στο νησί 2-3 ώρες, που ήταν αρκετές ώστε να παγώσει το αεροπλάνο. Για να απογειωθούμε από τον ίδιο παγωμένο διάδρομο, χρειάστηκε να καταβρέξουν το αεροπλάνο με ζεστό νερό, ώστε να ελευθερωθούν τα πτερύγιά του, που είχαν γεμίσει πάγους. Αυτές ήταν οι συνθήκες στα νησιά Σβάλτμπαρτ, που δεν εμπόδιζαν όμως τι απο-προσγειώσεις! Ας επανέλθουμε όμως στα συμβαίνοντα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Μου κάνει κατάπληξη ότι, χρόνια τώρα, με την πρώτη μεγάλη κακοκαιρία αυτό βγαίνει εκτός ενεργείας. Και όμως, τουλάχιστον ο διάδρομος της Πολεμικής Αεροπορίας, διέθετε όργανα που βοηθούσαν στην τυφλή προσγείωση των αεροσκαφών. Οσο για το πρόβλημα του χιονιού, αλλά και του πάγου, θα μπορούσε πολύ εύκολα (αλλά και φτηνά) να λυθεί αν χρησιμοποιούσαν τη γεωθερμία που υπάρχει στην περιοχή. Δηλαδή αν χρησιμοποιούσαν τα αναβλύζοντα υψηλής θερμοκρασίας υπόγεια ύδατα. Μου κάνει εντύπωση πώς τόσα χρόνια κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να εφαρμόσει αυτή την τόσο απλή και σωτήρια λύση. Αραγε θα ενδιαφερθεί τώρα κάποιος αρμόδιος;
Νικος Δυοβουνιωτης, Πολιτικός Μηχανικός, Κηφισιά
