Στο πεντάγραμμο της ψυχής μας

«Στου βούρκου μέσα τα νερά ποιοι ’ναι που μου ζητούνε, να χαμηλώσω τα φτερά;»
Κύριε διευθυντά
Αυτά τα συγκλονιστικά λόγια τραγουδούσε ο Ξυλούρης κάποτε. Αυτά τα συγκλονιστικά λόγια, σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική και την περήφανη κρητική ερμηνεία, έτυχε να ακούσω πριν από λίγες μέρες για πρώτη φορά. Ηταν τόση η ψυχική ανάταση, που σκέφτηκα δυο πράγματα: ότι μία από τις μεγαλύτερες «εφευρέσεις»-εκφράσεις του ανθρώπου είναι και η μουσική. Ποια όμως μουσική;
Αυτή που σ’ αγγίζει κατευθείαν στην ψυχή, που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια και που σε κάνει να λες: Γι’ αυτά τα λίγα –εξαίσια όμως– αξίζει να ζει κανείς… Και δεύτερο, αυτό που είπε ο Ντοστογιέφσκι: Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο…
Αυτήν την ομορφιά, που διέθετε η πατρίδα μας σε όλους τους τομείς, σκοτώνει καθημερινά η αθλιότητα των «τριγυρατζήδων της πολιτικής», όπως πολύ εύστοχα τους χαρακτήρισε ο κ. Λεβέντης. Αυτή η αθλιότητα, που, κι αν είσαι ο πιο συνετός πολίτης, σε κάνει να νιώθεις μέσα σου επανάσταση αξιοπρέπειας.
Δαναη Πανοπουλου, Εκπαιδευτικός