Ονειρο -το θαυμαστό δίχτυ. Ηρεμο όνειρο αλλά αλλόκοτο, όπως όλα τα όνειρα. Αφήνω μουδιασμένα την κατάσταση του ονείρου. Σαν αντίλαλος, ακούω τη φωνή μου μέσα.
ΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ
Γύρω στις 8 το πρωί καθημερινά σηκώνομαι από μόνος μου χωρίς ξυπνητήρι. Αυτή η συνήθεια μου έμεινε από τις παιδικές παραστάσεις που έχω κάνει κατά καιρούς ως ηθοποιός.
Μια μέρα χωρίζεται σε πέντε μέρη, τέσσερα μικρά και ένα τεράστιο: το πρωινό, το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ και τη Νύχτα. Τα τέσσερα πρώτα προετοιμάζουν την αληθινή μέρα, τη Νύχτα. Τη Νύχτα γίνονται όλα τα ουσιαστικά. Είναι οι ώρες της αληθινής ζωής.
Μπορεί το καινούργιο σινγκλ να έχει τίτλο «Στη νύχτα ανήκεις», όμως εγώ είμαι ηλιοτρόπιο, ακολουθώ τον ήλιο. Τα πουλάκια κελαηδούν «con brio».
07.10
Πάλι ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Κι ας είναι καλοκαίρι. Kι ας μην πρέπει να ξυπνήσω. Το πρωινό ξύπνημα δεν το αντέχω, μα έλα που μου έγινε συνήθεια. Είμαι μαμά, βλέπεις. Δεκαεπτά χρόνια μαμά – ευτυχής και ευγνώμων. Σηκώνομαι ανόρεχτα. Βουρτσίζω δόντια, ρίχνω νερό στο πρόσωπο να συνέλθω. Φτιάχνω τον πρώτο καφέ της μέρας. Ζεστό καφέ πάντα, ακόμα και στον καύσωνα!
Σχεδόν με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου, πρωινό ξύπνημα με καφέ εσπρέσο και εργασίες στο μικρό κτήμα του σπιτιού. Εχω καταφύγει εδώ και κάποιους μήνες σε μια κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η καραντίνα ήταν μια μάλλον δημιουργική περίοδος, έστω και χωρίς θέατρο, αφού κατάφερα και φύτεψα κάπου διακόσια φυτά που κατακλύζουν πλέον το περιβόλι μου.
Ξυπνώ με καλή διάθεση. Οι πρώτες μας παραστάσεις στην Αθήνα μάς έχουν καθησυχάσει. Τελικά το «Art» λειτουργεί μια χαρά και στους ανοιχτούς χώρους. Η ανταπόκριση του κόσμου, το ενθουσιώδες χειροκρότημα και τα θερμά σχόλια μας γεμίζουν χαρά και ανακούφιση. Δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό με την καθοδήγηση του αγαπημένου μας Σταμάτη Φασουλή και φαίνεται ότι κερδίσαμε το στοίχημα.
Οταν είμαι σε περιοδεία η καθημερινότητά μου διαφέρει, γίνεται συναρπαστικά ξενέρωτη. Ξεκινάω τη μέρα μου πάντα με ένα «γερό πρωινό» σε ένα από τα ξενοδοχεία όπου διαμένουμε. Πηγαίνω συνήθως κοντά στη λήξη του ώστε να κοιμηθώ λίγο παραπάνω. Φτιάχνω γρήγορα τα πράγματά μου κι έτοιμος για την επόμενη στάση…
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Το κλείνω και κλέβω λίγο ύπνο ακόμη. Καφές (δυστυχώς υποκατάστατο), καθόλου πρωινό, ούτε γυμναστική. Αυτά είναι για τους κανονικούς ανθρώπους. Λίγες κουβέντες με τον Γεράσιμο. Αλλωστε αυτός δεν μιλάει πολύ. Πάντα εγώ μιλάω. Με κοιτάζει τόση ώρα βλοσυρά γιατί τον έβαλα να κόψει τον καφέ, για τις αϋπνίες.
Ξυπνάω υπό τον ήχο ενός ξυπνητηριού ή κάποιου τηλεφώνου που συνήθως χτυπάει και καταλήγει να εκτελεί και χρέη ξυπνητηριού. Οταν φυσικά δεν έχουν τα παιδιά σχολείο, διότι στην περίπτωση αυτή σηκωνόμαστε όλοι στις 07.00.
Το πρωινό μου ξύπνημα είναι γύρω στις 10. Είναι η ώρα που ανοίγει το μάτι μου και πετάγομαι από το κρεβάτι. Αν έχω ξενυχτήσει πάλι 10 ξυπνάω, αλλά δεν πετάγομαι από το κρεβάτι, σέρνομαι από το κρεβάτι.
Ξυπνάω με ξυπνητήρι. Για να είμαι ειλικρινής, για μένα δυστυχώς δεν είναι φυσιολογικές ώρες αυτές. Αν και θα ήθελα να γίνουν κάποια στιγμή… Είμαι μάλλον βραδινός τύπος, που λένε, οπότε αυτή η ώρα με δυσκολεύει όπως και τότε στο σχολείο.
Το ξυπνητήρι χτυπάει, πετάγομαι από το κρεβάτι και τρέχω στο μπάνιο για ντους (για ν’ ανοίξουν τα μάτια μου), αφού στις 08.30 ακριβώς ξεκινάει το online μάθημά μου Xing Yi Quan (κινεζική εσωτερική πολεμική τέχνη), που κάνω μαζί και με άλλους εξήντα ανθρώπους απ’ όλα τα μέρη της γης, υπό τις οδηγίες του Ιβάν, του αγαπημένου μου Μaster, που ζει στη Ρωσία!
Αθήνα, Μετς. Ξυπνάω. Βάζω ζεστό καφέ στο φλιτζάνι μου, η μυρωδιά του με ξεσηκώνει. Ανοίγω τα παράθυρα. Ανάβω τον θερμοσίφωνα. Μπαίνω στο Spotify και βάζω μουσική. Εχω συγκεκριμένη λίστα για τα πρωινά. Τσεκάρω τα σόσιαλ μίντια. Αλλη μια μέρα ξεκινάει.
«Ξαπλωμένος ανάσκελα, στο κρεβάτι μου, κάνω την αυτοκριτική μου. Προσπαθώ να είμαι δίκαιος – άλλοτε τα καταφέρνω, άλλοτε όχι».
Ξυπνάω, συνήθως χωρίς ξυπνητήρι. Μηχανικά ανοίγω τα παντζούρια. Περπατώ ξυπόλυτος. Τον χειμώνα, είτε στις μύτες είτε στις φτέρνες. Να μην παγώνει όλο το πέλμα. Το καλοκαίρι «γεμάτα», με όλη την πατούσα. Να δροσίζεται. Βάζω καφέ (χειμώνα – καλοκαίρι). Κάθομαι στον καναπέ για τις πρώτες δυο γουλιές. Στο πλάι έχω τα ρούχα για το τρέξιμο, επιλεγμένα από το προηγούμενο βράδυ. Τα φοράω, βάζω ακουστικά και βουρ
[nx_login_form]x
